آرتریت روماتوئید چیست و چگونه باید آن را درمان کرد؟

همان‌طور که گفته شد روماتوئید یک اختلال مزمن است، به این معنا که اگرچه ممکن است در دوره‌هایی اثرش از بین برود، اما در طول زمان ممکن است بدتر شود و یا هرگز از بین نرود. اگر می‌خواهید با این بیماری مزمن دردناک آشنا شوید و از ابتلا به آن پیشگیری کنید یا به دنبال بهبودی هستید، این مطلب را از دست ندهید. نشانه‌ها یا علائم آرتریت روماتوئید التهاب مفاصل همراه با درد، سوزش و تورم است. این التهاب معمولا متقارن است و در هر دو طرف بدن در یک زمان اتفاق می‌افتد (مانند دست‌ها، پاها ، مچ دست‌ها). سایر علائم این اختلال شامل سفتی مفاصل، به خصوص صبح‌ها و یا بعد از یک دوره بی‌فعالیت بودن است. خستگی مداوم، تب با درجه پایین از دیگر علائم است که البته ممکن است در طی چند سال علائم بدتر شود، اما در برخی در همین حد می‌ماند. اگر به درمان این بیماری بی‌توجه باشید، به مرور بر روی قسمت‌های مختلف بدن اثر می‌گذارد: تاثیر آرتریت بر مفاصل التهاب مفصل در اختلال آرتریت روماتوئید می‌تواند غضروف و استخوان را از بین ببرد و باعث تغییر شکل مفاصل شود. همان‌طور که اختلال پیشرفت می‌کند بیشتر مفاصل را از بین می‌برد و آن قسمت بدن کارایی خود را تا حد زیادی از دست می‌دهد.
 
تاثیر آرتریت روماتوئید بر بدن آرتریت روماتوئید به جز مفاصل، دیگر اعضای بدن را نیز می‌تواند تحت تاثیر قرار دهد. این اعضا عبارتند از: ندول روماتوئید: توده‌های سفتی هستند که زیر پوست و اعضای داخلی بدن بوجود می‌آیند. سندرم شوگرن: التهاب و آسیب غدد چشم‌ها و دهان پلوریت: التهاب مخاط ریه پریکاردیت: التهاب پوشش اطراف قلب کم خونی: کاهش گلبول‌های قرمز خون سندرم Felty: کاهش سلول‌های سفید خون، مرتبط با طحال بزرگ واسکولیت: التهاب رگ‌های خونی که می‌تواند جریان خون به بافت‌ها را مختل کند. چه کسانی دچار اختلال آرتریت روماتوئید می‌شوند؟ افراد کمی دچار این اختلال می‌شوند. مثلا در آمریکا ۱% از جمعیت این کشور را شامل می‌شود. روماتوئید معمولا در سنین۳۰-۶۰ سالگی خود را نشان می‌دهد، اما افراد جوان‌تر یا مسن‌تر هم ممکن است دچارش شوند. این اختلال دو تا سه برابر در زنان بیشتراز مردان اتفاق می‌افتد. دیگر مواردی که ریسک ابتلا به این اختلال را بالا می‌برد، سیگار کشیدن و یا وجود این اختلال در خانواده و فامیل است. آرتریت روماتوئید در نوجوانان (JRA) آرتریت روماتوئید در نوجوانان نوعی بسیار نادر از این اختلال است. مانند آرتریت روماتوئید بزرگسالان این اختلال نیز باعث التهاب مفاصل ، سفتی و آسیب می‌شود. همچنین می‌تواند در رشد نوجوان خلل ایجاد کند. آرتریت روماتوئید نوجوانان با نام آرتریت ایدیوپاتیک نیز شناخته می‌شود که ایدیوپاتیک به معنای ناشناخته است. آرتریت روماتوئید و بارداری در کمال تعجب، روماتوئید در دوران بارداری تا ۸۰% بهبود میابد و بعد از زایمان احتمالا دوباره مثل قبل خواهد شد. این که چطور و چرا این اتفاق می‌افتد هنوز مشخص نیست. قبل از بارداری و در دوران بارداری تغییر در داروها ممکن است لازم شود.

تشخیص آرتریت روماتوئید به دلیل این که علائم این اختلال، می‌آیند و می‌روند و علائم و نشانه‌های اولیه آن، شبیه بسیاری از بیماری‌های دیگر است، تشخیص زود هنگام آن، کاری دشوار است. اگر این علائم را دارید پزشک شما ممکن است آزمایشات بیشتری را توصیه کند: خشکی صبحگاهی مفاصل تورم یا جمع شدن مایع اطراف چندین مفصل در یک زمان تورم در مچ دست‌، دست و انگشتان بعضی مفاصل به صورت متقارن در هر دو سمت بدن به وجود آمدن توده‌هایی زیر پوست (ندول روماتوئید) تست خون اگر مشکوک به این اختلال باشید پزشک دستور می‌دهد آزمایش خون از شما گرفته شود تا دلایل التهاب در بدن را بررسی کند. از دیگر آزمایشات مرسوم برای تشخیص آرتریت روماتوئید می‌توان آزمایش (RF) و (anti-CCP) را نام برد. افراد مبتلا به روماتوئید اغلب دارای میزان بالای رسوب گلبول‌های قرمز (ESR، که به عنوان sed rate نیز شناخته می‌شود) هستند که ممکن است نشان‌دهنده وجود یک فرآیند التهابی در بدن باشد. عکس برداری عکس‌برداری با اشعه X یکی از راه‌های تشخیص آرتریت است و با آن می‌توان میزان پیشرفت این بیماری را هم سنجید. MRI یا سونوگرافی هم می‌تواند به تشخیص این اختلال و همچنین تشخیص میزان آسیبی که به مفاصل رسانده است کمک کند.

درمان آرتریت روماتوئید هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد. هدف از درمان‌های موجود، کاهش التهاب و درد مفاصل و جلوگیری از آسیب به آن‌ها و همچنین به حداکثر رساندن کارایی مفاصل است. درمان بهتر است هرچه زودتر شروع شود. درمان آرتریت روماتوئید شامل ترکیبی از داروها و ورزش برای تقویت عضلات پشتیبان مفاصل است. درمان ممکن است شامل جراحی هم بشود. این روند با توجه به سن، مفاصل مبتلا شده و پیشرفت بیماری، طراحی می‌شود. در طول معاینه فیزیکی، پزشک مفاصل شما را از نظر تورم، قرمزی و گرما بررسی می‌کند. او همچنین ممکن است رفلکس و قدرت عضلانی شما را نیز بررسی کند. پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد: علائم شما از چه زمانی شروع شد؟ آیا علائم شما در طول زمان تغییر کرده است؟ کدام مفاصل درگیر هستند؟ آیا هر فعالیتی علائم شما را بهتر یا بدتر می کند؟ آیا علائم شما با کارهای روزانه تداخل دارد؟ داروهای آرتریت روماتوئید داروهایی که برای آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود شامل داروهای اصلاح‌کننده بیماری ضد روماتیسم (DMARD) است که پیشرفت بیماری را کند می‌کنند. این نوع داروها عبارتند از: داروهای بیولوژیک، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، استروئیدها و داروهای ضد درد DMARD. انواع داروهای توصیه شده توسط پزشک به شدت علائم شما و مدت زمانی که به آرتریت روماتوئید مبتلا بوده‌اید بستگی دارد: NSAIDها داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند درد را تسکین و التهاب را کاهش دهند. NSAIDهای بدون نسخه شامل ایبوپروفن (Advil، Motrin IB و…) و ناپروکسن سدیم (Aleve) هستند. NSAIDهای قوی‌تر، با نسخه در دسترس هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل تحریک معده، مشکلات قلبی و آسیب کلیه باشد.

استروئیدها داروهای کورتیکواستروئیدی، مانند پردنیزون، التهاب و درد و آسیب مفاصل را کاهش می‌دهند. عوارض جانبی ممکن است شامل نازک شدن استخوان‌ها، افزایش وزن و دیابت باشد. پزشکان اغلب یک کورتیکواستروئید را برای تسکین سریع علائم، با هدف کاهش تدریجی دارو تجویز می‌کنند. DMARDهای معمولی این داروها می‌توانند پیشرفت آرتریت روماتوئید را کند کرده و مفاصل و سایر بافت‌ها را از آسیب دائمی نجات دهند. DMARDهای رایج عبارتند از متوترکسات (Trexall، Otrexup و…)، لفلونوماید (Arava)، هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) و سولفاسالازین (Azulfidine). عوارض جانبی متفاوت است اما ممکن است شامل آسیب کبدی و عفونت شدید ریه باشد. DMARDهای بیولوژیک معمولاً زمانی مؤثرتر هستند که با یک DMARD معمولی مانند متوترکسات جفت شوند. این نوع دارو خطر ابتلا به عفونت را نیز افزایش می دهد. DMARDهای مصنوعی هدفمند اگر داروهای DMARD معمولی و داروهای بیولوژیک موثر نبوده باشند، ممکن است از باریسیتینیب (Olumiant)، توفاسیتینیب (Xeljanz) و آپاداسیتینیب (Rinvoq) استفاده شود. دوزهای بالاتر توفاسیتینیب می‌تواند خطر لخته شدن خون در ریه‌ها، حوادث جدی مرتبط با قلب و سرطان را افزایش دهد.

اصلاح‌کننده‌های پاسخ بیولوژیک این دسته جدیدتر ازDMARDها که به عنوان اصلاح‌کننده‌های پاسخ بیولوژیک نیز شناخته می‌شوند، شامل آباتاسپت (اورنسیا)، آدالیموماب (هومیرا)، آناکینرا (کینرت)، سرتولیزوماب (Cimzia)، اتانرسپت (انبرل)، گلیموماب (سیمپونی)، اینفلیکسیماب (رمیکاد) و ریتوکسیماب (ریتوکسیماب) است. جراحی وقتی بیماری پیشرفت می‌کند و آسیب‌ها جدی و درد غیرقابل تحمل می‌شود، بعضی افراد ترجیح می‌دهند برای بهبود درد و عملکرد مفاصل، تحت عمل جراحی قرار بگیرند. جایگزین کردن مفاصل یکی از جراحی‌های معمول در این زمینه است و معمولا مفاصل زانوها و ران را جایگزین می‌کنند. انواع دیگر جراحی، مانند آرتروسکوپی (قرار دادن یک ابزار لوله مانند برای دیدن و ترمیم بافت‌های غیر طبیعی) و بازسازی تاندون نیز از گزینه‌های پیشنهادی است. درمان‌های کمکی آرتریت روماتوئید برخی بیمارانی که مبتلا به اختلال آرتریت روماتوئید هستند با چنین مواردی احساس آرامش بیشتری کرده‌اند: گرمای مرطوب داروهای آرام بخش و طب سوزنی. با پزشک خود مدام در ارتباط باشید و از او راهنمایی بگیرید. با پزشک خود، برنامه‌ای برای مدیریت آرتریت خود تنظیم کنید. این به شما کمک می‌کند که مسئولیت بیماری خود را احساس کنید. وقتی خسته هستید استراحت کنید. آرتریت روماتوئید می‌تواند شما را مستعد خستگی و ضعف عضلانی کند. استراحت یا چرت کوتاه که با خواب شبانه تداخل نداشته باشد ممکن است کمک کند. با دیگران ارتباط برقرار کنید. خانواده خود را از احساس خودآگاه کنید. آن‌ها ممکن است نگران شما باشند، اما ممکن است در مورد درد شما احساس راحتی نکنند. یکی از اعضای خانواده یا دوستی را پیدا کنید که بتوانید در مواقعی که احساس می‌کنید به‌ ویژه خسته هستید، با او صحبت کنید. همچنین با سایر افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید – چه از طریق یک گروه پشتیبانی در جامعه خود یا آنلاین – ارتباط برقرار کنید. برای خودتان وقت بگذارید. زمانی را برای آن چه دوست دارید پیدا کنید، چه نوشتن در یک مجله، پیاده‌روی یا گوش دادن به موسیقی باشد. این می‌تواند به کاهش استرس کمک کند. گاهش فکر کردن به این بیماری و درد مفاصل، استرس‌آور است و منجر به درد بیشتر می‌شود.

رژیم غذایی برای آرتریت روماتوئید مهمترین ویژگی یک برنامه غذایی این است که به صورت متعادلی از تمام مواد مغذی داشته باشد. برای کاهش درد و درمان آرتریت روماتوئید، می‌توان از یک رژیم غذایی کمک بگیرید که هم مواد مورد نیاز بدن‌تان را تامین می‌کند و هم به کاهش درد مفاصل کمک می‌کند. به عنوان مثال بر اساس تجربه‌ی کسانی که آرتریت روماتوئید داشتند رژیم سرشار از امگا۳ و اسید چرب می‌تواند در کاهش حملات تاثیرگذار باشد. در ادامه به معرفی مواد غذایی کمک‌کننده به بهبودی آرتریت روماتوئید و همچنین مواد غذایی افزایش‌دهنده التهاب که باید از آن‌ها اجتناب کنید، می‌پردازیم: بایدها و نبایدهای غذایی برای درمان آرتریت روماتوئید وزن سالم داشته باشید. مهمترین رابطه بین رژیم غذایی و آرتریت روماتوئید، وزن است. اضافه وزن می‌تواند برخی از داروهای تخصصی را بی‌اثر کند. اگر وزن بدن شما بیش از حد لازم است، سعی کنید با ترکیب تغذیه سالم و ورزش منظم، وزن اضافی خود را کاهش دهید. در این بخش مواد غذایی مهمی که در برنامه غذایی‌تان باید مصرف کنید یا از آن احتناب کنید را مشاهده می‌کنید: نوع چربی را در رژیم غذایی خود تغییر دهید. غذاهایی که سرشار از چربی‌های اشباع هستند مثلا گوشت و کره ممکن است التهاب را بالا ببرد. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری قلبی هستند. مقدار و نوع چربی که می‌خورید و در آشپزی استفاده می‌کنید ممکن است بر سطح کلسترول خون تأثیر بگذارد و همچنین ممکن است بر سطح درد و التهاب مفاصل تأثیر بگذارد. کاهش مصرف چربی‌های اشباع شده و جایگزینی آن با مقدار کمتری از چربی‌های غیراشباع ممکن است به حفظ سطح طبیعی کلسترول خون کمک کند. مراقب مصرف نمک زیاد باشید. مصرف نمک (کلرید سدیم) بیش از 6 گرم در روز ممکن است باعث التهاب ناشی از تغییرات در سیستم ایمنی شود. مصرف زیاد نمک همچنین می‌تواند خطر ابتلا به فشار خون بالا را برای برخی افراد افزایش دهد. غذاهایی مانند گوجه فرنگی، مرکبات، سیب زمینی سفید، فلفل، قهوه، و فراورده‌های لبنی باعث بدتر شدن علائم می‌شود. روغن ماهی، روغن بذر گاوزبان و پنجه گربه. این روغن‌ها برای کاهش درد مفاصل موثرهستند. البته قبل از استفاده از هر نوع مکملی با پزشک خود صحبت کنید تا تداخلی با داروهای اصلی که استفاده می‌کنید نداشته باشد. مصرف ماهی و کاهش پیشرفت روماتیسم مفصلی. به عقیده‌ی محققان سوئدی، امگا ۳های موجود در ماهی‌هایی مانند ماهی آزاد یا ماهی ماکرو احتمال پیشرفت روماتیسم مفصلی را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

این محققان روی ۳۲۰۰۰ زن بالای ۶۵ سال بررسی‌هایی انجام دادند. معمولا در این سن و سال احتمال ابتلا به این بیماری زیاد است. برنامه‌ی غذایی این خانم‌های شرکت کننده از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۷ تحت نظر بوده است. در طول این پژوهش ۲۰۵ نفر به روماتیسم مفصلی دچار شدند. محققان با بررسی برنامه‌ی غذایی این افراد مشاهده کردند افرادی که روزانه روغن ماهی سرشار از امگا ۳ مصرف کرده‌اند به میزان ۵۲ درصد کمتر در معرض پیشرفت این بیماری قرار گرفته‌اند. واقعیت این است که امگا ۳ التهاب‌های مربوط به دردهای مفاصل را متوقف می‌کند. به عقیده‌ی این محققان ۱۰ سال مصرف ماهی آزاد و حتی هر نوع ماهی دیگر آن هم یک بار در هفته، خطر ابتلا به روماتیسم را در بین این زن‌ها به میزان ۲۹ درصد کاهش داده است. به همین دلیل محققان توصیه می‌کنند برای سلامت مفاصل، در برنامه‌ی غذایی خود ماهی آزاد، ماهی ساردین و ماهی قزل‌آلا را بگنجانید. رژیم غذایی مدیترانه‌ای. این رژیم شامل مرغ، ماهی و مقادیر کمی گوشت قرمز بدون چربی و همچنین مقدار زیادی سبزیجات و میوه‌های تازه، روغن زیتون فراوان، روغن کلزا، غلات سبوس دار، نخود، لوبیا، آجیل و دانه‌ها می باشد. این بدان معناست که چربی‌های اشباع، کاهش یافته و با چربی‌های غیراشباع از جمله چربی‌های امگا 3 جایگزین می شوند. برای اتخاذ این روش غذا خوردن، روزانه چهار وعده یا بیشتر سبزیجات و دو یا چند وعده میوه مصرف کنید. غذاهای غنی از آهن بخورید. کم‌خونی کمبود گلبول‌های قرمز خون برای انتقال اکسیژن در سراسر بدن است. کم‌خونی می‌تواند ناشی از التهاب مزمن، عوارض داروها و اختلال در جذب آهن باشد. بنابراین مصرف کافی آهن در رژیم غذایی برای کمک به جلوگیری از خستگی مهم است. خستگی یک علامت بسیار شایع آرتریت روماتوئید است و می‌تواند با کم خونی بدتر شود. اگر همزمان با ویتامین C، آهن را دریافت کنید، راحت‌تر جذب بدن می‌شود؛ بنابراین همراه با وعده‌های غذایی خود مقداری میوه یا یک لیوان کوچک آب میوه میل کنید. غذاهای غنی از کلسیم بخورید. مهم است که همه افراد در رژیم غذایی خود کلسیم کافی دریافت کنند تا استخوان‌هایشان قوی و سالم بمانند. هنگامی که شما مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید و از گلوکوکورتیکوئیدها به عنوان بخشی از درمان استفاده می کنید، این موضوع حتی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. ممکن است شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان و همچنین افزایش وزن قرار دهد. منابع خوب کلسیم عبارتند از: شیر کم‌چرب، ماست و پنیر، سبزیجات برگ سبز، نوشیدنی‌های سویا با کلسیم اضافه، بادام و ماهی‌هایی مانند ساردین. ویتامین دی مصرف کنید. بین سطوح پایین ویتامین D و آرتریت روماتوئید ارتباط وجود دارد. همه بزرگسالان و کودکان بالای یک سال، باید مصرف مکمل روزانه حاوی ده میکروگرم ویتامین D را به خصوص در پاییز و زمستان در نظر بگیرند. افرادی که در گروه‌های در معرض خطر قرار دارند، باید در تمام طول سال مکملی حاوی ده میکروگرم ویتامین D مصرف کنند. ارتباط باکتری روده و آرتریت روماتوئید. مشخص شده است که میکروبیوم روده در تنظیم سیستم ایمنی نقش دارد. تحقیقات نشان می‌دهد که تغییرات در باکتری‌های مفید روده ممکن است با افزایش خطر ابتلا به این بیماری مرتبط باشد. مشاهده شده است که افراد مبتلا به RA دارای باکتری‌های روده نامنظم هستند. به همین دلیل استفاده از پروبیوتیک‌ها برای افزایش این باکتری‌ها مفید است.

ورزش شاید ورزش کردن با شرایطی که آرتریت روماتوئید را به وجود می‌آورد متضاد باشد، اما با ورزش عضلات را از سفتی در می‌آورید و درد مفاصل را می‌توانید تا حدود زیادی کاهش دهید. همچنین ورزش استخوان‌ها و عضلات را قوی نگه می‌دارد، و مفاصل را روان می‌کند. ورزش‌های کششی، مقاومتی و همچنین ایروبیک کم فشار (شنا کردن، ایروبیک در آب) را انجام دهید. هنگام انجام ورزش‌هایی که فشار را روی مفاصل می آورد مانند دویدن و بلند کردن اجسام سنگین احتیاط کنید. بعد از ورزش حتما یک استراحت کوتاه داشته باشید. قبل از انجام هر برنامه‌ی ورزشی با پزشک خود مشورت کنید. چگونه پیلاتس می‌تواند به بهبود علائم آرتریت روماتوئید کمک کند؟ مزایای داشتن بدنی قوی، بسیار بیشتر از یک سیکس پک جذاب است. برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، تقویت عضلات شکم می‌تواند فشار را از روی عضلاتی که درد می‌کنند بردارد و به تثبیت تحرک فرد کمک کند. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید باید فعال بمانند و پیلاتس می‌تواند مزایای بسیاری مانند تعادل موضعی بهتر، ثبات ستون فقرات، انعطاف‌پذیری، قدرت، تنفس بهتر و کنترل حرکت داشته باشد. از آن جا که مبتلایان به آرتریت روماتوئید به خاطر تغییرات ستون فقرات، عدم فعالیت عضلانی و شاید درد مزمن، عضلات هسته‌ای ضعیفی دارند، بنابراین کار روی تقویت این عضلات اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. پیلاتس اولین بار در اوایل قرن بیستم توسط جوزف پیلاتس مطرح شد و برای این طراحی شده بود که از طریق یک سری حرکات کوچک و هدف‌دار، وضعیت موضعی بدن را بهبود ببخشد: پیلاتس به شما می‌آموزد عضلات شکم را به سمت داخل و بالا بکشید طوری که به هم ترازی برسید. حالت موضعی بهتر، فشار روی مفاصل را مخصوصا در عضلات ستون فقرات و ران کمتر می‌کند. جلسات پیلاتس همچنین شامل ورزش‌هایی می‌شود که روی حرکت صحیح پا، دست و شانه کار می‌کند. قدرت و انعطافی که به دست می‌آورید کمک می‌کند حملات آرتریت روماتوئید را بهتر کنترل کنید و همچنین می‌تواند خطر از دست دادن تحرک، را نیز کاهش دهد.

تقویت عضلاتی که مفاصل را احاطه کرده‌اند، می‌تواند منجر به کاهش درد و پایین آمدن خطر آسیب‌های بعدی شود. اگر عضلات‌تان قوی باشد می‌توانید درد زانو را کاهش دهید، مخصوصا اگر زیر کاسه زانو مقدار زیادی التهاب داشته باشید. با بهبود دامنه حرکات توسط پیلاتس، راه رفتن، ایستادن و نشستن خیلی ساده تر می‌شود. پیلاتس همچنین روی عملکرد ریه نیز کار می‌کند و مسلما می‌تواند به کاهش استرس کمک کند. توصیه می‌شود اگر از مشکل درد پایین کمر یا مشکلات شانه رنج می‌برید، ابتدا با فیزیوتراپیست صحبت کنید. برای شروع، در صورت توان، کارتان را با یک مربی خصوصی پیلاتس که تخصص کافی داشته باشد شروع کنید. این کار باعث می شود بعدها از کلاس‌های گروهی بهره بیشتری ببرید. حرکات پیلاتس آن قدر لطیف هستند که اگر درست انجام نشوند هم ممکن است چیزی متوجه نشوید، بنابراین روی یادگیری صحیح آن‌ها باید دقت به خرج دهید. انجام پیلاتس در زمانی که آرتریت روماتوئید، باعث التهاب‌تان شده اصلا پیشنهاد نمی‌شود. همچنین اگر در کنار آرتریت روماتوئید از پوکی استخوان نیز رنج می برید، موضوع را به فیزیوتراپیست و مربی ورزشی‌تان اطلاع دهید. به صورت کلی، افرادی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، می‌توانند تمام حرکات پیلاتس را انجام دهند اما اگر از مشکل پوکی استخوان رنج می‌برید مطمئنا انجام برخی حرکات برایتان دشوار خواهد شد. آن چه از مقاله آرتریت روماتوئید آموخیتم: درد و ناتوانی مرتبط با آرتریت روماتوئید می‌تواند بر زندگی کاری و خانوادگی فرد تأثیر بگذارد. افسردگی و اضطراب و همچنین احساس درماندگی و اعتماد به نفس پایین، از اثرات شایع این بیماری هستند. میزان تأثیر روماتیسم مفصلی بر فعالیت‌های روزانه شما تا حدی به نحوه مقابله شما با این بیماری بستگی دارد. در مورد روش‌های درمان آرتریت روماتوئید پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. با گذشت زمان، خواهید آموخت که چه استراتژی‌هایی برای شما بهتر عمل می‌کنند. به جز ورزش‌های اصلاحی مانند پیلاتس، یکی از موثرترین روش‌های درمانی برای کاهش درد مفاصل، توجه به رژیم غذایی روزانه است. از مواد غذایی استفاده کنید که استخوان‌های شما را تقویت کرده و موجب اسقامت بدن نسبت به درد می‌شوند.